Katoomba: prachtige uitzichten in de Blue Mountain

Op vrijdagochtend vertrek ik met de bus naar Sydney, waar ik na twee weken eindelijk mijn kettinkje kan ophalen! Ik heb na de triatlon een kettinkje aan mezelf cadeau gedaan en die ben ik dus verloren op de laatste dag in Sydney. Gelukkig in het hostel, dus daar kan ik hem ophalen. Ik reis daarna direct weer door naar het centraal station waar ik de trein pak naar Katoomba, een stad/dorp midden in de Blue Mountains. In de trein begin ik ineens te twijfelen of ik hier wel goed aan heb gedaan. Toen ik de kamer boekte leek het heel logisch. Ik heb op zaterdagochtend een hardloopwedstrijd in Penrith, een plaatsje tussen Sydney en Katoomba in en ik wilde nog heel erg graag naar Blue Mountains en dus boekte ik een hostel daar. Het is vanaf Sydney echter even ver naar Penrith, had ik niet beter gewoon daar een kamer kunnen nemen? Misschien is Katoomba net zo saai als Canberra, en dan wat?

Ik had me nergens zorgen over moeten maken. Ik heb nog geen twee stappen in Katoomba gezet en ik ben al verliefd. Wat een geweldige plaats! Het is klein, maar ontzettend gezellig. In de hoofdstraat (praktisch de enige straat) zijn allerlei kleine winkeltjes en restaurantjes en het ziet er zo leuk uit! Heel opvallend zijn dan ineens de grote ketens die hier ook gevestigd zijn. Subway zie je hier (in Australië) echt overal en ook Target en de grote supermarktketens zijn hier natuurlijk vertegenwoordigd. Maar dit maakt alles alleen maar leuker. Het hostel ziet er prima uit en als ik naar Echo Point loop (het beginpunt voor wandelingen door de Blue Mountains vanaf Katoomba) word ik verrast met een van de mooiste uitzichten die ik ooit heb gezien: een ondergaande zon tegen een landschap van bergen. Er is geen enkele foto die dat uitzicht kan vastleggen!

De volgende dag heb ik mijn tweede hardloopwedstrijd, een 10km in het International Regatta Centre. Ik heb mezelf het doel gesteld in 55 minuten over de finishlijn te komen, maar als ik ’s avonds om 22.00 uur ineens bedenk dat ik nog helemaal niet gegeten heb, weet ik al dat dit hem waarschijnlijk niet gaat worden. Het is kiezen of delen: of een onrustige nacht omdat ik nog zo laat eet of hopen dat ik echt geen honger heb en hier de volgende geen last van heb. Ik kies voor het laatste. Maar niet alleen een te lege maag zit me dwars tijdens de wedstrijd, de eerste hittegolf van het jaar is bezig in Sydney en het is dus al bloedheet. Ik kom uiteindelijk in precies een uur de finishlijn over. Al met al ben ik een beetje tevreden.
’s Middags denk ik dat het een leuk idee is om alvast een kleine wandeling te maken door Blue Mountains. Ik besluit naar de Three Sisters te gaan, een van de bekendste punten hier. Na 10 minuten sta ik daar al, dus ik besluit nog een stukje verder te gaan. Wist ik veel dat er daarna een trap volgt waar je minimaal 30 minuten (!!) over doet (en dat is naar beneden..). Geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om die trappen weer op te gaan. M’n benen zijn al pijnlijk genoeg na die race van vanochtend. Dus ik loop door. Drie uur later (en alsnog de nodige trappen omhoog) sta ik met trillende benen weer bij het beginpunt. Niet een van mijn beste beslissingen... Maar de uitzichten zijn hier prachtig! Ik heb een aantal (kleine) watervallen gezien en het is geweldig om vogels over de toppen van de bomen te zien vliegen. Voor de volgende dag moet ik dus een andere route bedenken. Ik wil die trappen echt niet meer af!

En die andere route vind ik! Maar ik zou ik niet zijn als dat niet betekent dat ik na vijf uur (!!) hiken (ik heb per ongeluk een “kleine” omweg genomen) onderaan de Giant Steps uitkom. Het is kiezen of delen: of ik loop nog minstens twee uur verder of ik ga die trappen op. Ik kies voor het laatste en lig ’s avonds met goede spierpijn al vroeg in bed. Maar wel nadat ik eindelijk voor het eerst gekookt heb sinds ik in Australië ben! De kookpitten zijn zo gigantisch in hostels dat je met gevaar voor eigen leven het gas aanzet en tot nu toe heb ik dat dus maar vermeden. Er is tenslotte niets mis met soep (uit de magentron), wraps of rijst (tevens uit de magnetron) met hummus en groenten en salades, of uiteten gaan, haha! Maar na die tocht van vandaag verlangde ik naar een goede warme maaltijd en dus heb ik eindelijk gekookt. Het was heerlijk!

Op maandag begint dan eindelijk echt mijn reis langs de oostkust met een 12+-urige busrit naar Byron Bay!

(En voor de mensen die het nog volgen, dit was dus afgelopen maandag ;). Ik zit inmiddels al in Brisbane!)

Liefs,

Helene