Rivendell, Isengard en Mt Doom
Door: Helene
Blijf op de hoogte en volg Helene
08 Maart 2016 | Nieuw Zeeland, Wellington
En dat begint al op het vliegveld. Helaas is Gandalf nergens te bekennen. Ik had de stiekeme hoop dat ik met een “You shall not pass!!!” weer teruggestuurd zou worden naar Australië. Maar ik ga toch eigenlijk ook wel liever daadwerkelijk Midden-Aarde (ok, fijn, Nieuw Zeeland) in. Heel opvallend: ze zijn hier niet zo bang voor wapens en dat soort dingen. Nee, ze zijn hier als de dood dat je honing meeneemt (geen grap). Ik had aangegeven dat ik had hardgelopen in het bos en energy gels bij me had en die werden streng gecontroleerd. Er zat geen honing in, dus ik mocht ze zowaar meenemen! M’n schoenen ook trouwens.
Vervolgens ga ik op de Helene-manier de stad in. Aka ik ben binnen vijf minuten verdwaald, maar met alleen een Australisch telefoonnummer begin ik hier niet zoveel. Gelukkig is Wellington niet een heel ingewikkelde stad en vind ik toch nog snel de weg naar het hotel.
Toen ik een vriend uit Nieuw Zeeland liet weten dat ik mijn vlucht had geboekt, besloot hij dat er maar een manier is om de stad echt goed te leren kennen en dat is samen met een local. En dus komt hij vanuit Taupo naar Wellington om mij een paar dagen te vergezellen. Dat is toch wel een stuk gezelliger en relaxter dan wanneer je alles in je eentje moet ontdekken. Hij heeft hier vier jaar gewoond tijdens zijn studie, dus hij weet het nodige af van de stad. En je ziet een stad op een hele andere manier. Het enige echt toeristische wat we gedaan hebben was het bezoeken van het museum in Wellinton, Te Papa.
Helaas moet hij na twee dagen alweer terug naar Taupo en zijn werk en ben ik dus op mezelf aangewezen. Inmiddels ken ik de stad een beetje, dus dat is geen probleem. Ik ga opnieuw naar Te Papa om de delen te bekijken die we hebben overgeslagen en bezoek ik ook het Museum of Wellington. Ik regel saaie dingen als een Nieuw Zeelands telefoonnummer en dwaal lekker door de stad heen. Mijn favoriete gedeelte is zonder twijfel de haven.
De dag daarna neem ik de bekende Cable Car naar boven en ontdek ik de Botanic Gardens. Op de terugweg loop ik langs het Parliament. Ik ben helaas net te laat voor de rondleiding, maar de buitenkant is ook best cool (het staat bekend als de bijenkorf)! ’s Middags zijn er Dragon Boat races in de haven, dus daar ga ik, genietend van de zon, even kijken.
Na ’s avonds met een aantal mensen uit het hostel de haven ontdekt te hebben ga ik de volgende ochtend verder met het Wellington ontdekken. Ik struin wat door de stad heen en ga ’s middags heerlijk naar het strand. Wellington is helemaal niet zo groot (beetje vergelijkbaar met Leiden), maar heeft alles wat je maar wilt hebben! Althans, voor mij dan. Uiteraard kan ik deze stad niet verlaten zonder hardgelopen te hebben, dus ook dat stond er vandaag op het programma.
En maandag breekt dan de meest awesome dag tot nu toe aan! Tijd voor *tromgeroffel* de Lord of the Rings tour! Oja, een hele dag met andere LotR fans de sets in de buurt van Wellington bezoeken. Ik heb op de plek gestaan waar de hobbits naar beneden vallen (nadat ze wegrennen van die boer), ik heb geluncht in Rivendell en Isengard van dichtbij bestudeerd. Helaas zijn alle sets allemaal weg, dus het is voornamelijk heel veel fantasie die je gebruikt, maar het is heel cool! Inmiddels wil denk ik niemand meer LotR met mij kijken, want onze gids heeft ons verrijkt met een heleboel irritante feitjes die het kijken van de films nooit meer hetzelfde zal laten zijn. De tour was in ieder geval geweldig!
Ik dacht dat het niet beter kon. Had ik dat even verkeerd. De volgende dag was het plan om met de trein naar Auckland te reizen (11 uur lang). Helaas krijg ik op zondag een e-mail dat er iets mis is en dat er een bus ter vervanging zal rijden. Ik vind het allang prima. Ik krijg mijn geld terug en ook nog krediet zodat ik alsnog een keer met de trein kan. Oftewel ik kan twee keer gratis naar Auckland of Wellington. Elf uur lang in een bus zitten is niet mijn favoriete hobby, maar het is toch ook wel een hele leuke manier om iets van het land te zien. En dat doe ik! Want midden in dit prachtige landschap (wat met ontelbare schapen en koeien soms verdacht veel op Nederland lijkt) ligt de enige set die je direct uit de film herkent: Mt Doom. Ik denk dat ik ongeveer een kwartier lang met open mond naar buiten heb gestaard. Alleen het zien van dit prachtige uitzicht was het over de wereld vliegen meer dan waard.
Gelukkig wordt het nog beter, want je kunt niet alleen naar Mt Doom kijken (de berg heeft trouwens een officiële naam, maar geen enkele backpacker onthoudt die...), maar hem ook beklimmen. Drie maal raden wat ik ga doen als ik in Taupo ben!
Liefs,
Helene
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley